"Kararsızlık, gelecekle ilgili pişmanlık korkusundan doğan bir zayıflıktır. Dün Senharib' i hastanede ziyaret etmeye niyet etmeden önce kararsızdım.
Odasına girdiğimde, onu kafası beyaz sargılar içinde yatağında gazetesini okurken buldum. Yanında, üzerinde çeşitli alet ve ilaçlar olan bir masa vardı. Ne diyeceğimi bilemeden kapıda durdum. Dilim ona selam vermeye yanaşmıyordu. Bir süre öyle sessizce kalakaldım. Gözlerimdeki samimiyeti ve ona olan acımayı görür ümidiyle yaklaştım. Elimin sanki vücudumdan ayrılmış gibi tokalaşmak için ona doğru uzandığını hissettim. Fakat Senharib, tiksinti ve antipati içinde bana bakınca, elimin hareketine mani oldu. Sonra da yüzünü öte yana çevirdi ve düğmeye bastı. Bir müddet sonra içeriye bir hemşire girdi. Ne ona ne de bana dönemeden 'Bu adam buradan çıksın' dedi. Şaşkın bir halde çıktım. Hala hayretteydim. Acaba kıyafetimden dolayı mı utandı yoksa yüzümden mi? Veya rahatsızlığı arttı da hiç kimse ile görüşmek istemedi mi?
Senharib ne yaparsa yapsın, hakkımda ne düşünürse düşünürsün, onun benim için özel bir yeri var. Çünkü ikimiz de insanların bilmediği bir sırız!..."
MihailNuayme- ArkaşınGünlüğü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder